donderdag 26 januari 2017

SEARCH FOR MURMURATIONS

Vorig jaar hoorde ik over de ongelofelijk grote aantallen spreeuwen die in Rome overwinteren. Hoe de aantallen op enkele plaatsen in Nederland enkele tienduizenden tellen, praat je in Rome over enkele miljoenen.

Samen met de oude culturele bezienswaardigheden, en met een nieuwe baan in het vooruitzicht ben ik samen met Ayla zes dagen in Rome geweest. Na veel vooronderzoek over de exacte locaties van de spreeuwen dacht ik dat het wel makkelijk moest lukken. Helaas viel dit in de praktijk tegen. De locaties die ik op internet vond, met bijbehorende foto's waren er desondanks geen spreeuwen te bekennen. Na de eerste drie avonden tot aan frustratie toe te hebben gezocht, zijn we de vierde avond naar een uitkijkpunt gegaan die we eerder die dag gevonden hadden. Vanaf daar konden we bijna heel Rome overzien. Als dit niet zou lukken, wat dan wel?

Na een fiets gehuurd te hebben zijn we naar het uitkijkpunt gefietst. Voor ons achterwerk was dit geen pretje met de harde zadels en al die oude stenen op straat. Boven aangekomen zijn we lekker in het zonnetje gaan zitten met Rome voor ons. Rond de klok van kwart  voor 5 zagen we ineens een bewegende zwarte bol aan de andere kant van Rome. YES! Dat zijn ze! Eindelijk! Met een big smile en heel veel enthousiasme ben ik 's avonds de gemaakte foto's gaan vergelijken met de kaart en ben ik een locatie gaan opzoeken om de laatste avond te spenderen.

Met de hulp van Google Streetview heb ik een locatie gevonden waarvan ik schatte dat dit bij de spreeuwenslaapplaats in de buurt moest zijn, en niet onbelangrijk; met vrij zicht op de lucht. Op onze laatste volle dag ben ik aan het eind van de middag gaan lopen naar de locatie, zo'n 4,5km van onze slaapplek. Aangekomen ben ik op een muurtje gaan wachten, wederom lekker in het zonnetje. Al na een kwartier kwam er een ongelofelijk grote groep/slinger spreeuwen aan die niet leek te eindigen.  Boven de slaapplaats waar ik alsnog enkele honderden meters vanaf stond begonnen ze de mooiste vormen te maken om vervolgens al snel neer te dalen. Alsof die eerste groep nog niet genoeg was, kwamen er behalve nog 7 of 8 van die slingers ook nog kleinere groepen van alle kanten aangevlogen.

Elke groep begon afhankelijk van hoever hun voorgangers waren op verschillende plekken in de lucht de mooiste vormen aan te nemen. Heel erg verbaasd, tegelijk ongelofelijk blij en nog meer genietend maak ik foto's, honderden foto's. Een van die vele foto's wil ik hier met jullie delen. Nu ik dit schrijf lijk ik het moment weer te herbeleven. Wat een spektakel zo op de laatste avond!

zondag 15 januari 2017

LITTLE SNOW

Een dagje naar Brabant, omgeving Strabrechtse Heide. Tot ons geluk lag er in tegenstelling tot Vlaardingen nog wat sneeuw. Met mooi licht zijn de landschappen magisch!